Lekcja WOP klasa 8 09/03

 Temat: Polskie Państwo Podziemne- początki ruchu oporu w Polsce.

1. Tworzenie się konspiracji na ziemiach polskich. 

a) Częśd oddziałów regularnej armii nie chciało złożyd broni mimo zajęcia Polski przez wojska okupacyjne. Odziały wojska polskiego, które się nie poddały liczyły na kontrofensywę aliantów w roku 1940. Największym był oddział mjr Henryka Dobrzaoskiego „Hubala”. Oddziały partyzantki powrześniowej działały na Pomorzu, Śląsku, Mazowszu, Lubelszczyźnie i Kielecczyźnie. 

b) Już we wrześniu 1939 r. zaczęły się tworzyd liczne organizacje konspiracyjne o charakterze zbrojnym. Powstawały one samorzutnie i początkowo nie było nad nimi żadnej kontroli, ani nie koordynowano ich działao. Wielośd tych organizacji uniemożliwiała współpracę między nimi. 

• Pierwszą z nich był Związek Orła Białego, założony przez mjr Kazimierza Kierzkowskiego w Krakowie. 
• Organizacja o nazwie Komenda Obrońców Polski powstała na bazie kadr Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP); swoim zasięgiem objęła cały kraj. Miała również placówki na Węgrzech i w Rumunii. 

c) Powstanie rządu emigracyjnego 30.09.1939 r. w Angere we Francji miało bezpośredni wpływ na powstanie Polskiego Paostwa Podziemnego. Rząd ten chciał swoimi wpływami objąd obszar okupowanego kraju, który przecież reprezentował. Polskie Paostwo Podziemne było jakby przedłużeniem władz emigracyjnych i było z nimi ściśle powiązane.

2. Cele Polskiego Paostwa Podziemnego: 

• koordynacja działao, których celem było wyzwolenie Polski spod okupacji radzieckiej i niemieckiej; współpraca konspiracji w kraju z rządem na emigracji, który powstał 30.09.1939 r., 
• objęcie ziem polskich działalnością administracyjną, która reprezentowałaby legalne władze – rząd emigracyjny – zachowanie ciągłości władzy, 
• scalenie organizacji zbrojnych w jedną armię podziemną, która podlegałaby Naczelnemu Wodzowi; armia ta byłaby ramieniem zbrojnym paostwa podziemnego i częścią Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, 
• przygotowanie się do przejęcia władzy w chwili wyzwolenia kraju przez legalny rząd, 
• tworzenie programu odbudowy kraju.

3. PION WOJSKOWY Polskiego Paostwa Podziemnego tworzyły organizacje uznające zwierzchnośd Naczelnego Wodza i rządu emigracyjnego. 

a) Pierwszą była Służba Zwycięstwu Polski (SZP) – powstała 27.09.1939 r. w Warszawie. Dowódcą został gen. Michał Tokarzewski - Karaszewicz 

• miała to byd ponadpartyjna organizacja podziemna, ośrodek walki z okupantem, która jak najszybciej miała organizowad działania bojowe i sabotażowe. Organizacja powstała gdy pełnomocnik Naczelnego Wodza (marszałka Edwarda Rydza – Śmigłego) gen. Juliusz Rómmel przekazał gen. Michałowi Tokarzewskiemu – Karaszewiczowi pełnomocnictwa jako dowódcy armii podziemnej, 
• struktura SZP – na czele Komenda Główna (KG) podzielona na wydziały (np. organizacyjny, operacyjny, propagandy, łączności, finansowy, dywersyjny, wywiadu). KG podlegały plutony, które dzieliły się na drużyny złożone z dwóch sekcji (po 3 osoby); struktura terenowa – okręgi i obwody (powiaty) 
• do SZP przystąpiły liczne , niewielkie organizacje wojskowe, 
• SZP została ona rozwiązana rozkazem Naczelnego Wodza (gen. Władysława Sikorskiego) 13.11.1939 r. (Władysław Sikorski został Naczelnym Wodzem 7.11.1939 r. Rozwiązał SZP ponieważ jej nie ufał gdyż przeważali w niej oficerowie sanacyjni. Należy pamiętad, że przed wojną Sikorski należał do opozycji. Na jej miejsce powołał ZWZ). 

b) Związek Walki Zbrojnej (ZWZ) powstał 14.12.1939 r. Dowódcą ZWZ został gen. Kazimierz Sosnkowski (stał na czele Komitetu Ministrów do Spraw Kraju rządu emigracyjnego), Jego zastępcą w kraju został płk Stefan Rowecki „Grot”. 30.06.1940 r. Stefan Rowecki „Grot” przejął pełne dowodzenie nad ZWZ w stopniu generała. 

• celem powstania - walka z hitlerowskim i radzieckim okupantem bez względu na przekonania polityczne i pochodzenie społeczne, 
• zadaniem ZWZ nie było podejmowanie bezpośrednich akcji zbrojnych na szeroką skalę; od początku ZWZ przyjmowała koncepcję powstania zbrojnego, za główny cel działalności przyjmując przygotowanie powstania, które miało objąd swym zasięgiem cały obszar okupacji niemieckiej. Dlatego też ZWZ zajmowała się gromadzeniem broni, szkoleniem żołnierzy, wywiadem, przygotowaniem planów konkretnych działao bojowych. Tylko częśd sił ZWZ prowadziła bieżącą walkę zbrojną z okupantem: Związek Odwetu, „Wachlarz” – około 10 – 15% stanu. 
• ZWZ jako organizacja podległa rządowi emigracyjnemu rozpoczęła w 1940 r. akcję scaleniową
• Przyczyny prowadzenia akcji scaleniowej: 
• rozbicie polityczne polskiego ruchu oporu nie sprzyjało jego funkcjonowaniu i znacznie utrudniało główny cel czyli przygotowanie powszechnego powstania zbrojnego,
• osłabienie wartości militarnej ZWZ ze względu na istnienie licznych organizacji zbrojnych, które i tak uznawały rząd emigracyjny i zwierzchnictwo Naczelnego Wodza, 
• organizacje zbrojne polskich partii politycznych wchodzących w skład PPP miały walczyd o jedną Polskę w ramach jednej armii podziemnej, 
• ZWZ miała stad się główną siłą zbrojną – armią podziemną działającą w kraju, która stanowiłaby częśd Polskich Sił Zbrojnych. Początkowo w 1940 r. do ZWZ przystąpiły Szare Szeregi (tylko najstarsza młodzież skupiona w grupach dywersyjnych) i ramię zbrojne PPS – WRN czyli Gwardia Ludowa PPS – WRN. W 1941 roku do ZWZ przystąpiła Konfederacja Zbrojna (Związek Czynu Zbrojnego, Gwardia Obrony Narodowej, Tajna Armia Polska). Dzięki akcji scaleniowej powstała prawdziwa, potężna armia podziemna, którą stała się AK. AK kontynuowała akcję scaleniową. 
• struktura organizacji – kraj podzielono na 6 obszarów z własnymi komendantami, którzy podlegali gen. Kazimierzowi Sosnkowskiemu. Były to : Warszawa, Białystok, Lwów, Kraków, Poznań, Toruń.

c) Armia Krajowa (AK). – powstała 14.02.1942 r. Jej pierwszym dowódcą był gen. Stefan Rowerki „Grot” (do 30.06.1943 r. gdy został aresztowany), następnie gen. Tadeusz „Bór” Komorowski (do 2.10.1944 r. – kapitulacja Powstania Warszawskiego). Ostatnim dowódcą został gen. Leopold Okulicki „Niedźwiadek”, który tą funkcję pełnił aż do rozwiązania AK 19.01.1945 r. 

• cel powstania – AK miała byd armią podziemną skupiającą wszystkie wojskowe organizacje konspiracyjne uznające zwierzchnośd rządu emigracyjnego. W tym celu AK prowadziła akcje scaleniową. głównym zadaniem AK miało byd przygotowanie powstania zbrojnego, które swym zasięgiem miało objąd cały kraj, 
• akcja scaleniowa – 15.08.1942 r. Komenda Główna AK otrzymała szerokie prerogatywy podporządkowania sobie całego polskiego podziemia. W 1942 r. do AK przystąpiła Narodowa
• Organizacja Wojskowa - NOW (W organizacji tej nastąpił rozłam. Częśd, która nie wstąpiła utworzyła Związek Jaszczurczy, który przekształci się później w Narodowe Siły Zbrojne – NSZ). w latach 1943 – 1944 do AK wstąpiły oddziały taktyczne Batalionów Chłopskich – BCH – ramienia zbrojnego SL – Roch. W 1943 r. AK liczyła ok. 350 tys. żołnierzy działających w całym kraju. Skutkiem akcji scaleniowej było również połączenie Kierownictwa Walki Cywilnej – KWC i Kierownictwa Walki Konspiracyjnej – KWK w jedno Kierownictwo Walki Podziemnej KWP w lipcu 1943 r. 
• struktura AK – na czele Komenda Główna (KG), która dzieliła się na wydziały wojskowe i wydziały specjalne: 
• Biuro Informacji i Propagandy – BIP, 
• Kierownictwo Dywersji – Kedyw, 
• Komórka N – zajmowała się dywersją propagandową wśród Niemców, 
• Tajna Organizacja Nauczycielska – TON, 
• sądy wojskowe); 
• struktura terenowa – AK dzieliła się na obszary (kilka województw), okręgi (obszar województwa), obwody (obszar powiatu). 

4. PION ADMINISTRACYJNY 

Pion administracyjny tworzyła Delegatura Rządu Na Kraj, na czele której stał Delegat Rządu na Kraj. Był to najważniejszy pion PPP gdyż koordynował działania wszystkich pozostałych, stanowił bezpośrednie powiązanie PPP z rządem emigracyjnym i w związku z tym pełnił funkcję nadrzędną nad pozostałymi pionami. Po wyzwoleniu Delegatura miała byd zalążkiem przyszłej władzy (rządu). a) Delegatura Rządu na Kraj – została utworzona w 1940 r. 

• celem działalności – kierowanie podziemną administracją, koordynowanie działao wszystkich trzech pionów PPP, współpraca z reprezentacją polityczną i pionem wojskowym. Po wyzwoleniu Delegatura miała byd zalążkiem przyszłej władzy. 
• struktura – składała się z departamentów, które odpowiadały ministerstwom (departament oświaty, kultury, spraw wewnętrznych, sprawiedliwości , informacji, prasy opieki społecznej itd.). Departamenty kierowały m.in. tajnym nauczaniem, tajnym sądownictwem, wydawały oficjalne wydawnictwa Delegatury, kierowały również wywiadem i kontrwywiadem. Struktura terenowa - departamenty okręgowe (wojewódzkie) i powiatowe. 

b) Delegat Rządu Na Kraj – Delegat był łącznikiem między krajem a rządem emigracyjnym. Był to organ administracji centralnej 

• Pierwszego Delegata Rządu 3.12.1940 r. mianował gen. Władysław Sikorski. Został nim Cyryl Ratajski (SP). Początkowo jego władza obejmowała obszar GG. Delegatem Rządu na Ziemie Zachodnie (bezpośrednio wcielone do III Rzeszy) został Adolf Bnioski. Po jego aresztowaniu w 1941 r. 
• Cyryl Ratajski został Delegatem Rządu na Kraj. Sprawował tą funkcję do sierpnia 1942 r. gdy ustąpił ze względu na stan zdrowia. 
• Drugim Delegatem Rządu na Kraj został Jan Piekałkiewicz (SL) – pełnił tę funkcję od sierpnia 1942 r. do lutego 1943 r. gdy został aresztowany i zamęczony przez Gestapo. 
• Trzecim Delegatem Rządu na Kraj został Jan Stanisław Jankowski (SP) (formalnie od kwietnia 1943 do 27 marca 1945 gdy został aresztowany przez NKWD jako jeden z 16 przywódców PPP.) 
• Delegatowi Rządu na Kraj podlegało trzech zastępców, delegaci okręgowi i delegaci powiatowi.
• W 1944 r. Delegat uzyskał funkcję wicepremiera rządu emigracyjnego, a jego zastępcy zostali ministrami. 

5. PION POLITYCZNY – była to reprezentacja partii politycznych, które działały na ziemiach polskich pod okupacją. Spełniał rolę parlamentu – miał charakter opiniodawczy i doradczy w stosunku do administracji. Już w październiku 1939 r. zaczęło się odradzad życie polityczne w kraju. Przy każdej partii powstawały organizacje zbrojne – ramie zbrojne partii. 

a) partie polityczne : 

• Polska Partia Socjalistyczna – Wolnośd, Równośd, Niepodległośd (PPS – WRN). (Pełna nazwa Centralne Kierownictwo Ruchu Mas Pracujących Miast i Wsi Wolnośd, Równośd, Niepodległośd). W 1939 r. PPS podzieliła się na PPS – WRN i PPS – Polscy Socjaliści. Tylko PPS – WRN uznawała rząd emigracyjny. Głównie działacze: Tomasz Arciszewski, Mieczysław Niedziałkowski, Kazimierz Pużak, Zygmunt Zaremba; partia ta przyjęła kryptonim KOŁO. Przy partii powstała organizacja wojskowa Gwardia Ludowa – WRN (ramię zbrojne partii), której dowódcą był Kazimierz Pużak. (Polscy Socjaliści byli lewicowym odłamem PPS. Na ich czele stał Adam Próchnik. W styczniu 1943 r. przekształcili się w Robotniczą Partię Polskich Socjalistów – RPPS) 
• Stronnictwo Ludowe (SL) – na czas wojny SL przyjęło nazwę SL – Roch. (Pełna nazwa Centralne Kierownictwo Ruchu Ludowego „Roch”). Główni działacze: Maciej Rataj, Józef Niedko, Józef Grudzioski, Stefan Korbooski; partia przyjęła kryptonim TRÓJKĄT. Przy partii powstała organizacja wojskowa Straż Chłopska (Chłostra), która przekształciła się później w Bataliony Chłopskie (BCh) – dowódcą Franciszek Kamioski. 
• Stronnictwo Narodowe (SN) – zostało reaktywowane w październiku 1939 r. Działacze Mieczysław Trajdos, Aleksander Dębski, Leon Nowodworski; partia przyjęła kryptonim KWADRAT. Przy partii powstała organizacja wojskowa – Narodowa Organizacja Wojskowa (NOW). 
• Stronnictwo Pracy (SP) – stronnictwo najbliższe Władysławowi Sikorskiemu; zostało reaktywowane w lutym 1940 r., kryptonim ROMB. Przy partii tej nie powstała organizacja wojskowa. b) organy reprezentujące partie polityczne, które pełniły funkcję „podziemnego parlamentu”. początkowo były one ściśle powiązane z pionem wojskowym, a później z pionem administracyjnym. 
• 3.10.1939 r. - Główna Rada Polityczna przy SZP zreorganizowana na Radę Obrony Narodu przy SZP. W jej skład weszli Mieczysław Niedziałkowski (PPS – WRN), Maciej Rataj (SL – Roch), Leon Nowodworski (SN), i Mieczysław Michałowicz (SD). 
• 26.02.1940 r. – powołano Polityczny Komitet Porozumiewawczy przy ZWZ, a później AK. W skład PKP w lutym 1940 weszli: Kazimierz Pużak (PPS-WRN), Stefan Korbooski (SL- Roch) Aleksander Dębski (SN), a ze strony ZWZ - płk Stefan Rowecki i gen. Michał KaraszewiczTokarzewski. W 1942 do PKP przystąpił przedstawiciel SP – Franciszek Kwiecioski. Na skutek podpisania układu Sikorski – Majski z ZSRR z PKP wystąpił przedstawiciel PPS – WRN, a jego miejsce zajął przedstawiciel Polskich Socjalistów (od 1943 r. RPPS). 
• 15.08.1943 r. – Krajowa Reprezentacja Polityczna przy Delegacie Rządu na Kraj. Wpływ na powstanie KRP znowu miała sytuacja polityczna. W kwietniu 1943 r. rząd emigracyjny zerwał stosunki z ZSRR, a nowym Delegatem rządu na Kraj został Jan Stanisław Jankowski.

Ugrupowania polityczne wchodzące w skład rządu emigracyjnego i PPP w sierpniu 1943 r. ogłosiły deklarację, którą można przyjąd jako program polityczny władz PPP: 

• do zakooczenia wojny przyjęto następujące zasady współpracy: podstawową zasadą polityki zagranicznej powinna byd współpraca z aliantami zachodnimi na zasadzie równorzędności, z podkreśleniem suwerenności Polski i nienaruszalności naszego terytorium. Przyjęto przy tym, że paostwo polskie winno uzyskad ziemie na północy i zachodzie oraz potwierdzono nienaruszalnośd naszej przedwojennej granicy wschodniej. 
• określiły zadania po wyzwoleniu kraju: odbudowa paostwa, ustalenie granic, przywrócenie ładu wewnętrznego, czynny udział w ustalaniu nowych form współpracy między narodami europejskimi. Po wojnie Polska miała byd republiką, a instytucje polityczne nie mogły ulec zmianie bez zgody stronnictw politycznych. W przyszłym paostwie kwestia mniejszości narodowych miała zostad uregulowana na zasadzie równości praw i obowiązków. 
• postanowiły ze sobą współpracowad do czasu ogłoszenia wyborów do Konstytuanty, 
• 9.01.1944 r. – Rada Jedności Narodowej (RJN) – przedstawicielstwo wszystkich polskich partii podziemnych, z której miał powstad sejm w niepodległej Polsce. RJN powstała jako odpowiedź obozu londyoskiego na powstanie komunistycznej Krajowej Rady Narodowej. Składała się z 17 osób, które reprezentowało szerokie spektrum polityczne ( w jej skład wchodził nawet przedstawiciel duchowieostwa). Na jej czele stanął Kazimierz Pużak.