Klasa VIII, WOP 21.11.2020 r.
Temat: Podsumowanie najważniejszych wydarzeń z okresu II wojny światowej rozgrywającej się poza ziemiami polskimi.
Tematy dotyczące II wojny światowej są interesujące dla wielu ludzi, a to powoduje, że są obecne w masowej kulturze. Podczas tegorocznej przygody z historią postanowiliśmy wybrać tylko kilka najważniejszych wydarzeń, aby dobrze zrozumieć również kontekst wydarzeń na ziemiach polskich.
Poniższa prezentacja jest tylko kroplą w morzu tematów dotyczących tego okresu.
Brawo, Szymonie!
Temat: Dwie okupacje.
1. Okupacja niemiecka.
2. Okupacja sowiecka.
Pracowaliśmy w dwóch grupach. Przy wykorzystaniu dodatkowych materiałów dostarczonych przez nauczyciela, przygotowaliśmy wystąpienia dotyczące okupacji na ziemiach polskich.
Obwieszczenie
Ażeby bezczelnemu zachowaniu się pewnej części ludności polskiej zapobiec, zarządzam, co następuje:
Obywatele polscy obojga płci mają obowiązek przed reprezentantami władzy niemieckiej – jak dalece ci ostatni są rozpoznawani przez mundury czy opaskę na rękę – ustępować z drogi. Ulica należy do zwycięzców – a nie do zwyciężonych.
Obywatele polscy płci męskiej mają obowiązek kłaniania się przez zdejmowanie nakrycia głowy wszystkim przechodzącym osobistościom Państwa, Partii i Sił Zbrojnych.
Niemieckie pozdrowienie przez podniesienie prawej ręki i pozdrowienie „Heil Hitler” jest Polakom wzbronione.
W składach i na targach obsługiwani muszą być najpierw przedstawiciele władzy niemieckiej, członkowie ich rodzin i wszyscy obywatele niemieccy, po nich dopiero – zwyciężeni.
Noszenie polskich mundurków szkolnych, czapek z odznakami itd., jak również noszenie przez polskich urzędników kolejowych i pocztowych polskich odznak państwowych jest wzbronione.
Ci Polacy, którzy jeszcze nie zrozumieli, że są zwyciężonymi – a zwycięzcami my, i którzy przeciwdziałać będą powyższym rozporządzeniom, podlegają najsurowszemu ukaraniu.
Thorn, 27 October 1939
Komendant policji państwowej, 27 X 1939.
[...] nie słyszałam, jak weszli. Przyszli z dozorcą. Zobaczyłam z pięciu enkawudystów z wymierzonymi w nas bagnetami, „niu, dawaj, sobirajsia” [no, zbieraj się]. Piętnaście minut na zabranie rzeczy [...].
Do wagonu bydlęcego trzeba było nas na siłę wpychać, tak był przepełniony. Zaraz potem zaryglowano go i zamknięto na kłódkę. [...] w półmroku zaczęłam przyglądać się współtowarzyszom niedoli. Przeważnie byli to ludzie ze Lwowa i okolic, którzy od dawna zdawali sobie sprawę, że będą wywiezieni, i do tej wywózki byli przygotowani. Przed tą naszą wywózką z trzynastego na czternastego kwietnia 1940 roku były już dwie inne wywózki. Jedna szczególnie tragiczna, ciężka. Wywózka lutowa. Ludzie zamarzali w wagonach, kobiety rodziły. Martwe dzieci wyrzucano przez okienka.
Wspomnienia Oli Watowej o deportacji ludności polskiej do Kazachstanu, [w:] Dariusz Ostapowicz, Sławomir Suchodolski, Dariusz Szymikowski, Od Hammurabiego do Fukuyamy, t. 1, Gdańsk 1999, s. 239–240.