2 LO, 12 kwietnia

 Temat: Krytyczna ocena Polaków w ''Grobie Agamemnona''Juliusza Słowackiego.

Podręcznik, s. 232

Wiersz powstał po wizycie Słowackiego w ruinach w okolicach Myken. Poeta spędził godzinę samotnie w grobowcu, w którym według antycznych źródeł miał być pochowany Agamemnon, król Argos i Myken, wódz wojsk greckich pod Troją. W wierszu poeta stara się zmotywować rodaków do walki, a także krytykuje narodowe przywary.Wiersz wytyka bezmyślność i egoizm polskiej szlachty. Poeta porównuje dzieje Polski z historią narodu greckiego.Podmiot liryczny porównuje dzieje Polski z historią starożytnej Grecji, próbuje porównać Polaków do dzielnych Spartan, którzy do śmierci walczyli pod Termopilami. W utworze nie brakuje krytyki postawy Polaków podczas powstania listopadowego. Poeta porównuje rodaków do niewolników wciąż skrępowanych łańcuchem, niemających odwagi do walki i poświęcenia dla ojczyzny. Stojąc nad grobem Leonidasa, Polacy powinni czuć wstyd za swoje tchórzostwo. Leonidas i jego wojownicy poświęcili swoje życie, aby dać reszcie żołnierzy czas na wycofanie się. Polakom daleko do takiej odwagi i altruizmu, niektórzy nawet sprzysięzyli się z wrogiem.

Sytuację Polaków można porównać do historii bitwy pod Cheroneą. Była to największa porażka Greków, którzy po przegranej z wojskami macedońskimi stracili niepodległość. Grób żołnierzy, którzy oddali życie w tej walce można przyrównać do mogił Polaków. Porównanie tych dwóch bitew jest symbolem, który posłużył do oceny powstania listopadowego. Słowacki oskarża o porażkę nie tylko przywódców, ale też wszystkich swoich rodaków, którym zabrakło odwagi i zaangażowania.

Poeta przywołuje złoty pas i kontusz, które są symbolami polskiej szlachty, której postawę krytykuje. Osoba mówiąca gloryfikuje nagość Leonidasa, będącą dowodem dochowania wierności cnotom patriotycznym: odwadze, poświęceniu, miłości do ojczyzny, skromności, honorowi.Z kolei polska szlachta dbająca wyłącznie o dobra materialne, dawno porzuciła ideały na rzecz egoistycznego życia. 

Zadanie domowe: 

Zadanie 5 i dla chętnych 6 s. 235.

Temat: Testament poetycki Juliusza Słowackiego.

Podręcznik, s. 242

 

Podmiot liryczny, utożsamiany w tym utworze z autorem, rozlicza się ze swoim życiem i twórczością. Choć w momencie powstania wiersza Słowacki miał trzydzieści lat, spodziewał się, że jego życie dobiega końca. Poeta cierpiał bowiem na gruźlicę, która wówczas była chorobą nieuleczalną.  Słowacki napisał ten wiersz w Paryżu, do którego wrócił z zamiarem podjęcia kolejnej próby zdobycia sławy, gdyż w roku 1831 roku jego wiersze nie spotkały się z zainteresowaniem środowiska artystycznego. Słowacki cierpiał wtedy również z powodu niechęci ze strony Adama Mickiewicza. Do frustracji wieszcza przyczyniło się także nieudane życie osobiste. Jednym z wielu powodów rozgoryczenia podmiotu jest brak potomka. Poeta ubolewa nad tym, że nie tylko nie przekazał swojego imienia oraz nie doczeka się kontynuatora własnej twórczości. Podmiot liryczny również porównuje swoje życie do błyskawicy, która szybko przeminęła, a samą twórczość opisuje jako pusty dźwięk. Słowacki przedstawia swoje dokonania w pesymistyczny sposób.

„Testament mój” rozpoczyna się od wyznania, że życie poety było przepełnione cierpieniem. Romantyk nie wstydzi się swoich łez, gdyż wie, że rozpaczał w słusznej sprawie, martwiąc się o przyszłość ojczyzny. Nawet jeśli kiedyś nadejdą lepsze, szczęśliwe czasy, poeta ma przeczucie, że nie będzie mu dane ich doczekać.  

Podmiot liryczny zwraca się do swoich nielicznych, szczerych przyjaciół. Ma nadzieję, że opowiedzą innym prawdę na jego temat. Poeta poświęcił najlepsze lata swojego życia ojczyźnie. W wierszu pojawia się znana alegoria ojczyzny jako okrętu, pozbawiona niepodległości i rządzona przez zaborców Polska zostaje porównana do tonącego statku. Poeta zaś swoją twórczością starał się dodawać rodakom sił, wypatrywać z masztu zagrożenia i przestrzegać Polaków przed konsekwencjami własnych decyzji. Ostatecznie jednak poeta poniósł klęskę, tak jak wszyscy Polacy, podczas walki o wolność ojczystego kraju. W czwartej strofie, poeta wyobraża sobie przyszłość Polski. Ma nadzieję, że kolejne pokolenia docenią jego starania, dotyczące kształtowania świadomości narodowej oraz oddanie sprawom narodowym. 

Temat:Czy poezja potrafi ocalić pamięć?

Podręcznik, s. 244

Utwór poetka rozpoczyna od nawiązania do horacjańskiego non omnis moriar . 

Utwór jest nawiązaniem do wiersza Słowackiego "Testament mój'. Pojawia się tutaj także obszerny spis przedmiotów przypominający inwentarz. Osoba mówiąca poświęca dużo uwagi na wyliczanie swoich dumnych włośći, które po jej śmierci zostaną rozkradzione przez "przyjaciół". Poetka nawiązuje tutaj do rozpruwanych materacy, w których czesto chowano kosztowności, dlatego złodzieje je rozpruwali. Puch z tych rozprutych materacy, pierzy i poduszek stał się w kulturze symbolem rabunku mienia ofiar Holokaustu.

Zadanie domowe:

Zadanie 7 s. 244